Widliczka Kraussa

Widliczka Kraussa

Systematyka[1][2]
Domena	eukarionty
Królestwo	rośliny
Nadgromada	rośliny telomowe
Gromada	rośliny naczyniowe
Klasa	widłaki
Rząd	widliczkowce
Rodzina	widliczkowate
Rodzaj	widliczka
Gatunek	widliczka Kraussa
Nazwa systematyczna
Selaginella kraussiana (Kunze) A. Braun[3] Index Sem. (Berlin) 22 22 1860
Synonimy
Lycopodium kraussianum Kunze[4]
Multimedia w Wikimedia Commons

Widliczka Kraussa (Selaginella kraussiana (Kunze) A. Braun) – gatunek roślin z rodziny widliczkowatych (Selaginellaceae). Pochodzi z tropikalnych rejonów Afryki. Jest uprawiany w wielu krajach świata^[4]. Zadomowił się w południowo-zachodniej Europie^[5].

Niewielka roślina o pełzających pędach. Tworzy zwartą darń o wysokości około 15 cm^[5]. Składa się z dychotomicznie rozgałęziających się łodyg i łuskowatych, zimozielonych listków, na których powstają zarodnie z zarodnikami. Wodę pobiera za pomocą bezzieleniowych języczków wyrastających u nasady listków^[6].

Zastosowanie

Jest wrażliwa na przymrozki (strefy mrozoodporności 9-11), z tego względu w Polsce jest uprawiana głównie jako roślina pokojowa. Przy zapewnieniu jej odpowiednich warunków jest rośliną długowieczną. Oprócz typowej formy w uprawie występują kultywary 'Aurea' i 'Variegata' o jasno wybarwionych liściach^[7].

Wymagania

Jest trudna w uprawie, gdyż wymaga stałej i dużej wilgotności. Ziemia w doniczce musi być stale wilgotna, a roślinę należy codziennie spryskiwać kilka razy wodą. Nawet krótkotrwałe przesuszenie powoduje zasychanie i obumieranie pędów, które po podlaniu już nie odzyskują turgoru. Najlepiej rośnie przy świetle rozproszonym; bezpośrednie oświetlenie słoneczne jej szkodzi, ale w zbyt ciemnym pomieszczeniu też rośnie źle. Optymalna temperatura to 21-25 °C. Poniżej 18 °C następuje zahamowanie wzrostu, a nawet obumieranie rośliny. Jako podłoże najlepsza jest żyzna, próchniczna ziemia z drenażem na dnie doniczki. Dobrze rośnie w szklanych balonach oraz oknach kwiatowych^[6].

Pielęgnacja

Sadzić należy w płytkiej doniczce, gdyż roślina zakorzenia się bardzo płytko. Nie wymaga przesadzania, chyba że doniczka była zbyt mała i roślina rozrosła się znacznie poza jej obrys. W pierwszym roku po posadzeniu nie nawozi się, później nawozi się 4-6 razy w roku rozcieńczonymi nawozami wieloskładnikowymi (dawką o połowę słabszą od zalecanej). Konieczne regularne podlewanie miękką wodą i skrapianie rośliny wodą^[6].

Rozmnażanie

Wiosną i latem przez podział rozrośniętych okazów lub przez sadzonki pędowe, które ukorzeniają się dość łatwo. Sadzonki przykrywa się przez kilka dni folią. W uprawie pokojowej rzadko wytwarza zarodniki^[6].