Wiktor Majewski

Wiktor Adam Majewski
podpułkownik dyplomowany piechoty podpułkownik dyplomowany piechoty
Data i miejsce urodzenia

24 stycznia 1896
Władykaukaz

Przebieg służby
Siły zbrojne

Armia Imperium Rosyjskiego
Wojsko Polskie

Jednostki

77 Pułk Piechoty
18 Pułk Piechoty

Stanowiska

dowódca pułku

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-bolszewicka
II wojna światowa
kampania wrześniowa

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Niepodległości Krzyż Walecznych (1920–1941, dwukrotnie) Złoty Krzyż Zasługi (II RP) Medal Zwycięstwa (międzyaliancki)

Wiktor Adam Majewski[a] (ur. 12 stycznia?/24 stycznia 1896 we Władykaukazie, zm. ?) – podpułkownik dyplomowany piechoty Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari.

Życiorys

Urodził się we Władykaukazie, w rodzinie Jana. Do Wojska Polskiego został przyjęty z byłych Korpusów Wschodnich i byłej armii rosyjskiej. Służył w 48 Pułku Piechoty Strzelców Kresowych[3]. 3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu kapitana ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 i 249. lokatą w korpusie oficerów piechoty[4]. W lipcu tego roku został przeniesiony do 12 Pułku Piechoty w Wadowicach na stanowisko pełniącego obowiązki dowódcy III batalionu, detaszowanego w Krakowie[5][6]. 31 marca 1924 został mianowany majorem ze starszeństwem z 1 lipca 1923 i 80. lokatą w korpusie oficerów piechoty[7]. Po awansie został zatwierdzony na stanowisku dowódcy III baonu[8][9]. W kwietniu 1928 został przeniesiony do 34 Pułku Piechoty w Białej Podlaskiej na stanowisko dowódcy III batalionu[10][11]. 23 grudnia 1929, po ukończeniu kursu próbnego i odbyciu „przepisanego stażu liniowego”, został powołany do Wyższej Szkoły Wojennej w Warszawie, w charakterze słuchacza dwuletniego kursu 1929/31[12]. 24 grudnia 1929 został mianowany podpułkownikiem ze starszeństwem z 1 stycznia 1930 i 10. lokatą w korpusie oficerów piechoty[13]. Z dniem 1 września 1931, po ukończeniu kursu i otrzymaniu dyplomu naukowego oficera dyplomowanego, został przeniesiony do 54 Pułku Piechoty Strzelców Kresowych w Tarnopolu na stanowisko zastępcy dowódcy pułku[14][15]. W lipcu 1935 został przeniesiony do 77 Pułku Piechoty w Lidzie na stanowisko dowódcy pułku[16][17]. W czerwcu 1939 objął dowództwo 18 Pułku Piechoty i na jego czele walczył w kampanii wrześniowej[18].

Dostał się do niemieckiej niewoli. Początkowo przebywał w Oflagu II A. 14 listopada 1940 został przeniesiony do Oflagu II B Arnswalde, a 15 maja 1942 do Oflagu II D Gross-Born[19].

Ordery i odznaczenia

Uwagi

  1. ↑ Do 1932 w ewidencji Wojska Polskiego figurował jako „Wiktor I Majewski”, w celu odróżnienia od innego oficera noszącego to samo imię i nazwisko[1]. 23 marca 1932 ogłoszono sprostowanie imion i daty urodzenia ppłk. dypl. Wiktora I Majewskiego z „Wiktor I ur. 25 stycznia 1896” na „Wiktor Adam ur. 24 stycznia 1896”[2].

Przypisy

  1. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 158, 406, 958, 970.
  2. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 6 z 23 marca 1932 roku, s. 269.
  3. ↑ Spis oficerów 1921 ↓, s. 156, 754.
  4. ↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 41.
  5. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 22 z 22 lipca 1922 roku, s. 546.
  6. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 158, 406.
  7. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 32 z 2 kwietnia 1924 roku, s. 169.
  8. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 150, 349.
  9. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 55 z 22 maja 1925 roku, s. 267.
  10. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 26 kwietnia 1928 roku, s. 137.
  11. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 50, 172.
  12. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 20 z 23 grudnia 1929 roku, s. 375.
  13. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 21 z 24 grudnia 1929 roku, s. 438.
  14. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 7 z 23 października 1931 roku, s. 322.
  15. ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 23, 582.
  16. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 10 z 4 lipca 1935 roku, s. 95.
  17. ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 639.
  18. ↑ Jarno 2001 ↓, s. 307, 309, 311, 365.
  19. ↑ Straty ↓.
  20. ↑ M.P. z 1932 r. nr 109, poz. 142 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
  21. ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 23.
  22. ↑ M.P. z 1937 r. nr 64, poz. 96 „za zasługi w służbie wojskowej”.
  23. ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 12.
  24. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 50.

Bibliografia

  • Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2020-03-31].
  • Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.6.1921 r. Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1921.
  • Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922.
  • Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
  • Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
  • Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
  • Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
  • Witold Jarno: Okręg Korpusu Wojska Polskiego nr IV Łódź 1918–1939. Łódź: Wydawnictwo „Ibidem”, 2001. ISBN 83-88679-10-4.
  • Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.
  • Program „Straty osobowe i ofiary represji pod okupacją niemiecką”. Fundacja „Polsko-Niemieckie Pojednanie”. [dostęp 2020-10-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-10-11)].