Xenacanthus
Xenacanthus[1] | |
Okres istnienia: dewon późny–trias PreꞒ Ꞓ O S D C P T J K Pg N Q 382.7/201.4 382.7/201.4 | |
Skamieniałe odbicie Xenacanthus | |
Systematyka | |
Domena | eukarionty |
---|---|
Królestwo | zwierzęta |
Typ | strunowce |
Podtyp | kręgowce |
Gromada | |
Rząd | Xenacanthida |
Rodzina | Xenacanthidae |
Rodzaj | Xenacanthus |
Xenacanthus (ze starożytnej greki ξένος , xénos, 'obcy, obcy' + ἄκανθος , akanthos, 'kręgosłup') – rodzaj prehistorycznych rekinów. Pierwsze gatunki z rodzaju żyły w późniejszym okresie dewonu i przetrwały do końca triasu, czyli 202 mln lat temu. Na całym świecie znaleziono skamieniałości różnych gatunków.
Opis
Posiadał szereg cech, które odróżniały go od współczesnych rekinów. Rekin ten miał zwykle około jednego metra długości[2] i nigdy nie był dłuższy niż 2 m[3]. Płetwa grzbietowa przypominała wstążkę i biegła przez całą długość grzbietu i wokół ogona, gdzie łączyła się z płetwą odbytową. Układ przypomina współczesne kongery i Xenacanthus prawdopodobnie pływał w podobny sposób. Charakterystyczny kręgosłup, przypominający kolec, wystający z tyłu głowy nadał rodzajowi nazwę. Spekulowano nawet, że kolec ten był jadowity, być może w sposób podobny do płaszczki. Zęby miały nietypowy kształt litery „V” i prawdopodobnie żywił się małymi skorupiakami i mocno łuskowatymi rybami z rzędu palaeoniscid.
Jak wszystkie skamieniałe rekiny, Xenacanthus jest znany głównie ze skamieniałych zębów i kolców.
Przypisy
- ↑ Xenacanthus, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ RichardR. Gaines RichardR., Coelophysis, Edina, Minn.: Abdo Pub. Co, 2001, ISBN 1-57765-488-9, OCLC 45784196 [dostęp 2022-06-08] .
- ↑ DouglasD. Palmer DouglasD., C. BarryC.B. Cox C. BarryC.B., The illustrated encyclopedia of dinosaurs and prehistoric animals, London: Marshall Pub, 1999, ISBN 1-84028-152-9, OCLC 44131898 [dostęp 2022-06-08] .
- Britannica: animal/Xenacanthus
- BioLib: 450804
- EoL: 4655406
- GBIF: 3239170
- identyfikator taksonu Fossilworks: 80813