Zygmunt Lewandowski
 podpułkownik artylerii | |
| Data urodzenia | 18 stycznia 1893 |
|---|---|
| Data śmierci | ? |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne |
|
| Jednostki | 4 Pułk Artylerii Polowej |
| Główne wojny i bitwy | I wojna światowa |
| Odznaczenia | |
    | |
Zygmunt Lewandowski (ur. 18 stycznia 1893, zm. ?) – podpułkownik artylerii Wojska Polskiego.
Życiorys
W latach 1919–1920 uczestniczył w wojnie z Ukraińcami i bolszewikami. Na froncie dowodził plutonem 3 baterii 11 pułku artylerii polowej, który 28 czerwca 1919 przeformowany został w 4 pułk artylerii polowej. W okresie międzywojennym kontynuował służbę w 4 pap stacjonującym w Inowrocławiu. W sierpniu 1925 został przeniesiony do 9 Dywizjonu Artylerii Konnej w Baranowiczach na stanowisko pełniącego obowiązki kwatermistrza[1]. W styczniu 1927 został przeniesiony do 3 Dywizjonu Artylerii Konnej w Wilnie na stanowisko pełniącego obowiązki kwatermistrza z jednoczesnym pozostawieniem na przeniesieniu służbowym na kursie w Centrum Szkolenia Kawalerii w Grudziądzu[2]. W kwietniu 1928 został przeniesiony do 4 pap na stanowisko dowódcy III dywizjonu[3]. W marcu 1930 został przesunięty ze stanowiska dowódcy dywizjonu na stanowisko kwatermistrza[4], a z dniem 15 listopada tego roku przeniesiony do Centrum Wyszkolenia Artylerii w Toruniu na stanowisko komendanta kursu instruktorów jazdy konnej i jazdy zaprzęgami[5]. Z dniem 20 września 1933 został przeniesiony do 4 pułku artylerii lekkiej na stanowisko zastępcy dowódcy pułku[6], a w lipcu 1935 do 9 dywizjonu artylerii konnej w Baranowiczach na stanowisko dowódcy dywizjonu[7]. W kampanii wrześniowej 1939 dowodził 30 pułkiem artylerii lekkiej. Uczestnik obrony Modlina.
Awanse
- kapitan – 3 maja 1922 zweryfikowany ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 i 272 lokatą w korpusie oficerów artylerii
- major – 12 kwietnia 1927 ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1927 i 35 lokatą w korpusie oficerów artylerii
- podpułkownik – ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1933
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari (13 kwietnia 1921)[8]
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (11 listopada 1936)[9]
- Krzyż Walecznych (czterokrotnie)
- Złoty Krzyż Zasługi (10 listopada 1928)[10]
Przypisy
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 83 z 13 sierpnia 1925 roku, s. 456.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 55 z 31 grudnia 1926 roku, s. 455.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 26 kwietnia 1928 roku, s. 156.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 8 z 31 marca 1930 roku, s. 116.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 1 z 28 stycznia 1931 roku, s. 15.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 28 września 1933 roku, s. 207.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 10 z 4 lipca 1935 roku, s. 96.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 16 z 23 kwietnia 1921 roku, s. 810.
- ↑ M.P. z 1936 r. nr 263, poz. 468 „za zasługi w służbie wojskowej”.
- ↑ M.P. z 1928 r. nr 260, poz. 634 „w uznaniu zasług, położonych w poszczególnych działach pracy dla wojska”.
Bibliografia
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2020-03-31].
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
- Maksymilian Landau, Adam Tabiszewski, Zarys historii wojennej 4-go Pułku Artylerii Polowej, Warszawa 1929.
- Narcyz Klatka, Wieluński Wrzesień 1939, Wydawnictwo Komandor, Wieluń-Gdynia 2006, ISBN 83-912842-0-4.
