Zygmunt Malik

Zygmunt Malik
major piechoty major piechoty
Data i miejsce urodzenia

24 marca 1893
Rytro

Data i miejsce śmierci

21 kwietnia 1941
KL Auschwitz

Przebieg służby
Siły zbrojne

Armia Austro-Węgier
Wojsko Polskie

Jednostki

79 Pułk Piechoty

Stanowiska

kwatermistrz

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-bolszewicka

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Walecznych (1920–1941, trzykrotnie)
Medal Zasługi Wojskowej „Signum Laudis” (w czasie wojny) Medal Zasługi Wojskowej „Signum Laudis” (w czasie wojny) Krzyż Wojskowy Karola

Zygmunt Ludwik Karol Malik (ur. 24 marca 1893 w Rytrze, zm. 21 kwietnia 1941 w KL Auschwitz) – major piechoty Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari.

Życiorys

W czasie I wojny światowej walczył w szeregach cesarskiej i królewskiej Armii. Jego oddziałem macierzystym był Pułk Piechoty Nr 20. Na stopień podporucznika został mianowany ze starszeństwem z 1 stycznia 1916 w korpusie oficerów rezerwy piechoty[1][2][3].

Do Wojska Polskiego został przyjęty z byłej c. i k. Armii[4]. 7 maja 1920 na czele 7. i 12. kompanii 1 Pułku Strzelców Podhalańskich wdarł się do północnej części Kijowa i obsadził most na Dnieprze, który bolszewicy chcieli wysadzić w powietrze[5]. 3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu kapitana ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 i 759. lokatą w korpusie oficerów piechoty[6]. Do jesieni 1926 pełnił służbę w 1 psp w Nowym Sączu[7][8][9]. 3 maja 1926 został mianowany majorem ze starszeństwem z 1 lipca 1925 i 76. lokatą w korpusie oficerów piechoty[10]. W październiku tego roku został przeniesiony do 2 Pułku Piechoty Legionów w Pińczowie na stanowisko dowódcy III batalionu w Staszowie[11]. W kwietniu 1928, w związku z likwidacją III batalionu, został przesunięty na stanowisko dowódcy I batalionu, który także stacjonował w Staszowie[12][13]. W sierpniu 1929 został przeniesiony do 79 Pułku Piechoty w Słonimie na stanowisko dowódcy batalionu[14]. W marcu 1930 został przesunięty na stanowisko kwatermistrza pułku[15][16]. W lipcu 1935 został zwolniony z zajmowanego stanowiska i oddany do dyspozycji dowódcy Okręgu Korpusu Nr X[17]. W tym samym roku został przeniesiony w stan spoczynku.

Ordery i odznaczenia

Przypisy

  1. ↑ Ranglisten 1916 ↓, s. 234, 304.
  2. ↑ Ranglisten 1917 ↓, s. 244, 395.
  3. ↑ Ranglisten 1918 ↓, s. 287, 510.
  4. ↑ Wykaz oficerów 1920 ↓, s. 70.
  5. ↑ Bober 1929 ↓, s. 18.
  6. ↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 50.
  7. ↑ Spis oficerów 1921 ↓, s. 224.
  8. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 376, 411.
  9. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 325, 355.
  10. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 18 z 3 maja 1926 roku, s. 126.
  11. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 42 z 11 października 1926 roku, s. 335.
  12. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 26 kwietnia 1928 roku, s. 173.
  13. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 18, 179.
  14. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 15 z 23 sierpnia 1929 roku, s. 297.
  15. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 8 z 31 marca 1930 roku, s. 116.
  16. ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 29, 607.
  17. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 10 z 4 lipca 1935 roku, s. 90.
  18. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 21 z 28 maja 1921 roku, s. 997.
  19. ↑ Bober 1929 ↓, s. 32.
  20. ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 29.
  21. ↑ a b c Ranglisten 1918 ↓, s. 510.

Bibliografia

  • Ranglisten des kaiserlichen und königlichen Heeres 1916. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, 1916. (niem.).
  • Ranglisten des kaiserlichen und königlichen Heeres 1917. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, 1917. (niem.).
  • Ranglisten des kaiserlichen und königlichen Heeres 1918. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, 1918. (niem.).
  • Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2020-03-31].
  • Wykaz oficerów, którzy nadesłali swe karty kwalifikacyjne, do Wydziału prac przygotowawczych, dla Komisji Weryfikacyjnej przy Departamencie Personalnym Ministerstwa Spraw Wojskowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1920.
  • Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.6.1921 r. Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1921.
  • Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922.
  • Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
  • Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
  • Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
  • Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
  • Roman Bober: Zarys historji wojennej 1-go Pułku Strzelców Podhalańskich. Warszawa: Wojskowe Biuro Historyczne, 1929, seria: Zarys historii wojennej pułków polskich 1918–1920.