Vitomil Zupan
| Vitomil Zupan | |
|---|---|
 | |
| Biografske informacije | |
| Rođenje | (1914-01-18)18. 1. 1914. Ljubljana, Vojvodstvo Kranjska, Austro-Ugarska (danas Slovenija) |
| Smrt | 14. 5. 1987. (dob: 73) Ljubljana, SR Slovenija, SFRJ |
| Obrazovanje | |
| Zanimanje | književnik |
| Opus | |
| Književne vrste | poezija, proza, drama |
| Jezik | slovenski |
| Znamenita djela | |
Menuet za kitaro Maškerada | |
| Inspiracija | |
Od
| |
Na
| |
Vitomil Zupan (18. januar 1914. Ljubljana, Austro-ugarska - 14. maj 1987. Ljubljana, Jugoslavija) bio je slovenački pripovedač, romansijer, dramaturg i pesnik, poznat po pustolovnom i bomeskom životu koji se odrazio na njegov opus zbog koga je stekao epitet "slovenačkog Hemingveja".
Biografija
Rođen je kao sin austrougarskog oficira Ivana i učiteljice Ivanke (rođena Korban). Otac mu je ubijen u Prvom svetskom ratu 1916, nakon čega mu se majka ponovo udala. Gimnaziju je završio u Ljubljani, nakon čega se upisao na tehnički fakultet u Ljubljani. Studije građevine završio je tek 1959. Vitomil Zupan je živeo boemskim životom. Dosta je putovao, uz put radeći sitnije poslove; radio je na engleskom brodu kao ložač, učitelj skijanja u Bosni, kao bokser, moler u Francuskoj i postavljač gromobrana.
U domovini je bio povezan sa levičarskim studentskim organizacijama, takođe, bio je član Sokola. Početkom Drugog svetskog rata postao je deo oslobodilačkog fronta Slovenije. Nakon hapšenja, Italijani ga šalju u logor Čiginje 1942, a potom u Gonars, odakle se sam spasio bekstvom i pridružio partizanima. Pre rata i za vreme borbe bio je aktivan pisac.
Nakon rata bio je urednik kulturnog programa na Radiju Ljubljana. Posle odsluženog zatvora završio je fakultet građevinarstva, nakon čega je delovao kao samozaposlen pisac. Imao je dva sina i jednu kćer. Pokopan je na ljubljanskom groblju Žale.[1][2][3]
Izvori
Vanjske veze
- Vitomil Zupan na sajtu IMDb
