Arnold Böcklin

Arnold Böcklin
Otoportre Tuval üzerine yağlı boya (1872)
Genel bilgiler
Doğum adı	Arnold Böcklin
Doğum	16 Ekim 1827(1827-10-16) Basel
Ölüm	16 Ocak 1901 (73 yaşında) San Domenico
Uyruk	İsviçreli
Alanı	Resim, heykel
Katıldığı akımlar	Sembolizm
Etkiledikleri	Sergey Rahmaninov, Max Reger, Hugo von Hofmannsthal, Stefan George, Max Klinger, Edvard Munch, Giorgio de Chirico, Max Ernst, Salvador Dalí
Ünlü yapıtları	Ölüler Adası

Arnold Böcklin (16 Ekim 1827, Basel - 16 Ocak 1901, San Domenico), İsviçreli ressam, heykeltıraş, süsleme sanatçısı ve grafist. En çok, geç Romantik dönemin birçok bestecisine ilham veren beş versiyonu bulunan "Ölüler Adası" (Isle of the Dead) adlı eseriyle tanınır.

Arnold Böcklin, Basel'de doğdu. Babası Christian Frederick Böcklin (d. 1802), Schaffhausen'dan gelen eski bir ailenin soyundan gelmekteydi ve ipek ticaretiyle uğraşıyordu. Annesi Ursula Lippe, aynı şehrin yerlisiydi. Arnold, Düsseldorf Akademisi'nde Schirmer'in öğrencisi olarak eğitim aldı ve Anselm Feuerbach ile arkadaş oldu. Düsseldorf resim okulu ile ilişkilendirilmektedir. Schirmer, onda olağanüstü bir yetenek gördü ve onu Antwerp ve Brüksel'e gönderdi; burada Flaman ve Hollandalı ustaların eserlerini kopyaladı. Böcklin daha sonra Paris'e gitti, Louvre'da çalıştı ve birkaç manzara resmi yaptı.

Askerlik görevini tamamladıktan sonra, Böcklin 1850 yılı Mart ayında Roma'ya gitti. Roma'nın birçok manzarası onun zihninde yeni bir ilham kaynağı oldu. Bu yeni etkiler, eserlerine alegorik ve mitolojik figürlerin girmesine neden oldu. 1856'da Münih'e döndü ve burada dört yıl kaldı.

İlk nişanlısı genç yaşta öldü. İkinci bir kadın evlenmeyi reddetti. Roma'da, 1853'te Angela Rosa Lorenza Pascucci ile evlendi. Çiftin on dört çocuğu oldu, ancak bunlardan beşi çocukken, üçü ise Böcklin'den önce öldü. Kendisi de 1859'da tifo hastalığından neredeyse ölüyordu.

Arnold Böcklin, antik mitolojiyi ele aldığı ilk eserlerinden biri olan "Büyük Park" (Great Park) adlı çalışmasını sergiledi. Bu döneme ait eserleri arasında 1858 tarihli "Nimf ve Satir" (Nymph and Satyr), "Kahramanca Manzara (Diana Avda)" (Heroic Landscape: Diana Hunting) ve 1859 tarihli "Sappho" bulunmaktadır. Bu eserler, dönemin sanat çevrelerinde oldukça tartışıldı ve Lenbach'ın önerisiyle Weimar Akademisi'nde profesör olarak atanmasını sağladı. Bu görevde iki yıl kaldı ve bu süre zarfında "Venüs ve Aşk" (Venus and Love), "Lenbach Portresi" ve "Azize Catherine" adlı eserlerini yaptı.

1862-1866 yılları arasında tekrar Roma'ya döndü ve burada hayal gücünü ve canlı renkler konusundaki zevkini özgürce kullandı. Bu dönemde "Madame Böcklin Portresi", "Vahşi Doğada Bir Münzevi" (An Anchorite in the Wilderness) (1863), "Bir Roma Tavernası" (A Roman Tavern), ve "Deniz Kıyısında Bir Villa" (Villa on the Seashore) (1864) adlı eserlerini yarattı. 1866'da Basel'e dönerek galerideki fresklerini tamamladı ve birkaç portreye ek olarak "Magdalena ve İsa" (The Magdalene with Christ) (1868), "Anakreon'un Müzesi" (Anacreon's Muse) (1869) ve "Bir Şato ve Savaşçılar" (A Castle and Warriors) (1871) adlı eserlerini yaptı. "Keman Çalan Ölüm ile Otoportrem" (Self-Portrait with Death Playing the Fiddle) adlı eserini 1872'de tekrar Münih'e döndükten sonra yaptı. Münih'te "Kentaur Savaşı" (Battle of the Centaurs), "Mağribi Süvarilerle Manzara" (Landscape with Moorish Horsemen) ve "Bir Çiftlik" (A Farm) (1875) gibi eserlerini sergiledi. 1876'dan 1885'e kadar Floransa'da çalıştı ve bu süre zarfında "Pietà", "Ulysses ve Calypso", "Prometheus" ve "Kutsal Koruluk" (The Sacred Grove) adlı eserlerini yaptı.

1886'dan 1892'ye kadar Zürih'te ikamet etti, ardından Floransa yakınlarındaki San Domenico'ya yerleşti. Bu dönemden kalan eserleri arasında "Oynayan Naiadlar" (Naiads at Play), "Bir Deniz İdyli" (A Sea Idyll) ve "Savaş" (War) yer alır.

Arnold Böcklin, 16 Ocak 1901'de Fiesole'de öldü. İtalya'nın Floransa kentinin güney banliyösünde bulunan Cimitero degli Allori mezarlığına defnedildi.

Arnold Böcklin'in sanatında sembolizm, romantizmin etkisi altında gelişti ve sıklıkla mitoloji ve efsanelerden alınan imgelerle ifade buldu. Böcklin'in sembolist yaklaşımı, Pre-Rafaelitler'in estetiği ile örtüşür ve çoğu zaman klasik dünyayı hayal gücüyle yorumlar. Eserlerinde mitolojik konular, genellikle klasik mimariyle ilişkilendirilen ortamlarda tasvir edilir ve bu tasvirlerde ölüm ve ölümlülük temaları alegorik bir şekilde, garip ve fantastik bir dünyanın bağlamında ele alınır.

Böcklin, en çok "Ölüler Adası" (Isle of the Dead) adlı eserinin beş versiyonuyla tanınır. Bu eserler, 1880 ile 1886 yılları arasında yapılmıştır ve kısmen, sanatçının stüdyosunun yakınında bulunan ve bebek kızı Maria'nın gömülü olduğu Floransa'daki İngiliz Mezarlığı'ndan esinlenmiştir. Eserin erken bir versiyonu, dul bir kadın olan Madame Berna tarafından, rüya gibi bir atmosfer taşıyan bir tablo talebi üzerine sipariş edilmiştir.

Sanat eleştirmeni Clement Greenberg, 1947'de Böcklin'in eserleri hakkında "on dokuzuncu yüzyılın ikinci yarısı hakkında artık beğenilmeyen her şeyin en yetkin ifadelerinden biridir" şeklinde bir yorum yapmıştır. Greenberg'in bu yorumu, Böcklin'in sembolizminin ve Viktorya dönemi estetiğinin zaman içinde nasıl algılandığına dair eleştirel bir bakışı yansıtır.

Arnold Böcklin, yaşadığı dönemde özellikle Orta Avrupa'da büyük bir tanınırlık kazandı ve Hans Thoma gibi genç sanatçıları

etkiledi. Ancak, 1901'deki ölümünden sonra, modern sanat akımlarının yükselmesiyle birlikte Böcklin'in eserlerinin edebi karakteri eski moda olarak görülmeye başlandı ve itibarı hızla azaldı. Bununla birlikte, onun çalışmaları Giorgio de Chirico üzerinde önemli bir etki bıraktı. De Chirico, Böcklin'in her eserinin kendisi için bir "şok" olduğunu belirtmişti. Böcklin'in eserleri, Max Ernst ve Salvador Dalí gibi Sürrealist ressamlar tarafından da takdir edilmiştir. Böcklin'e olan ilginin genel anlamda yeniden canlanması ancak 1960'larda başladı.

Marcel Duchamp, favori ressamı sorulduğunda, Arnold Böcklin'in sanatına büyük bir etkisi olduğunu söyleyerek tartışma yarattı. Duchamp'ın bu ifadesinde ne kadar ciddi olduğu halen tartışma konusudur.

H. R. Giger, "Ölüler Adası" (Isle of the Dead) adlı eserden esinlenerek "Homage à Böcklin" adlı bir resim yapmıştır.

Böcklin'in birçok eseri, Kunstmuseum Basel ve Kunsthaus Zürich gibi müzelerde sergilenmektedir. "Ölüler Adası" (Die Toteninsel) adlı eserinin üçüncü versiyonu (1883) Berlin'deki Alte Nationalgalerie'de, "Yaşam Adası" (Die Lebensinsel) (1888) ise Basel'deki Kunstmuseum Basel'de bulunmaktadır.

Arnold Böcklin'in resimleri, özellikle "Ölüler Adası" (Isle of the Dead), birçok geç-Romantik dönemin bestecisini etkiledi.

• Gustav Mahler'in Des Antonius von Padua Fischpredigt (St. Anthony's Sermon to the Fish) adlı şarkısı, Des Knaben Wunderhorn şarkı döngüsünün bir parçasıdır ve Mahler'in 2. Senfoni'sinin (Symphony No. 2) Scherzo bölümünde yer alır. Bu eser, Böcklin'in 1892'de yaptığı St. Anthony Preaching to the Fish (Aziz Anthony Balıklara Vaaz Veriyor) adlı tablodan ilham almıştır.
• 1891'de, Portekizli piyanist José Vianna da Motta, Böcklin'in Meeresidylle ve Im Spiel der Wellen tablolarından esinlenerek iki eser besteledi.
• Sergei Rachmaninoff ve Heinrich Schulz-Beuthen, Böcklin'in "Ölüler Adası" adlı eserinden ilham alarak senfonik şiirler bestelediler. Ayrıca, Rachmaninoff, Die Heimkehr (Eve Dönüş) adlı tablodan esinlenerek B minör Prelüdü (Prelude in B minor, Op. 32, No. 10) bestelemiştir.
• İsveçli Romantik besteci Andreas Hallén, 1898'de "Die Toteninsel" adlı bir senfonik şiir besteledi.
• 1903'te, Avusturyalı (sonradan Amerikalı) besteci Karl Weigl, piyano için "Die Toteninsel" adlı bir ton şiir besteledi.
• 1913'te, Max Reger, "Böcklin'in Ardından Dört Ton Şiiri" (Four Tone Poems after Böcklin) adlı bir dizi beste yaptı. Bu eserlerin bölümleri sırasıyla "Der geigende Eremit" (Keman Çalan Münzevi), "Im Spiel der Wellen" (Dalgaların Oyunu), "Die Toteninsel" ve "Bacchanal" olarak adlandırılmıştır.
• Mark Robson'ın 1945 yapımı Isle of the Dead adlı filminde, Disney bestecisi Leigh Harline'ın kasvetli müziği, Sergei Rachmaninoff'un müziğinden esinlenmiştir.
• Hans Huber'ın ikinci senfonisi, sanatçının eserlerine atıfta bulunarak "Böcklin-Sinfonie" olarak adlandırılmıştır.
• Felix Woyrsch, 1910'da "Böcklin Fantazileri" (Böcklin Phantasies) adlı üç eser besteledi: Die Toteninsel (Ölüler Adası), Der Eremit (Münzevi), Im Spiel der Wellen (Dalgaların Oyunu).
• Fulvio Caldini, elektronik enstrümanlar için L'isola di Böcklin adlı eserini (Op.85, 2001) bestelemiştir.

• Schriftgiesserei Otto Weisert dökümhanesi, 1904 yılında bir Art Nouveau yazı tipi tasarladı ve bu yazı tipini Böcklin'in onuruna "Arnold Böcklin" olarak adlandırdı.
• Adolf Hitler, Böcklin'in eserlerini beğeniyordu ve bir dönem 11 adet tablosuna sahipti.
• Roger Zelazny'nin Isle of the Dead adlı romanında, bir gezegen inşa eden karakter, Böcklin'in tablosundan esinlenerek dünyalarından birinde bir "Ölüler Adası" yaratır. Ace Books baskısında, Böcklin'in eserini anımsatan bir kapak resmi bulunur.
• Sovyetler Birliği Bilimler Akademisi üyesi Yemelyan Yaroslavsky, Dmitry Shostakovich'in Yedinci Senfoni'sine dair 1942'de yazdığı övgü dolu makalesine, Böcklin'in "Savaş" adlı tablosuna bir göndermeyle başlamıştır.

Böcklin; romantizm akımından etkilenen bir sembolisttir. Eserlerinde mitolojik konuları işler. Max Ernst, Salvador Dalí ve Giorgio de Chirico gibi gerçeküstücü ressamları etkilemiştir.

Wikimedia Commons'ta Arnold Böcklin ile ilgili ortam dosyaları bulunmaktadır.