Emmanuel Pontremoli
| Emmanuel Pontremoli | |
|---|---|
 | |
| Kişisel bilgiler | |
| Doğum | Elysée Emmanuel Pontremoli 13 Ocak 1865(1865-01-13) Nice, Alpes-Maritimes, Fransız İmparatorluğu |
| Ölüm | 25 Temmuz 1956 (91 yaşında) Paris, Fransız Cumhuriyeti |
| Vatandaşlık |  Fransa |
| Eğitimi | École des Beaux-Arts |
| Evlilik | Suzanne Hecht (1876-1956) (e. 1899) |
| Çalışma ve başarıları | |
| Ünlü yapıtları | Villa Kerylos y. 1900 |
| Ödül(leri) | Prix de Rome 1890 Académie des Beaux-Arts 1922 Seat 7 |
Emmanuel Pontremoli (d. 13 Ocak 1865 – ö. 25 Temmuz 1956) Fransız mimar ve arkeolog.[1]
Biyografi
Pontremoli, Yahudi kökenli bir Piemonte ailesinin çocuğu olarak Nice, Alpes-Maritimes'de dünyaya geldi. Annesi Henriette Levy (1843'te Nice'te doğmuş ve 1899'da ölmüştür) ve babası Moise David Pontremoli'dir (1828'de Chieri'de doğmuş ve 1896'da ölmüştür). Babası, tanınmış haham Esdra Pontremoli'nin ve portre ressamı Raffaele Pontremoli'nin kardeşi olup, Eliseo Graziado Pontremoli'nin oğluydu. Aile, Eliseo'nun Nice Baş Hahamı olarak atanması üzerine 1833'te Nice şehrine taşınmıştı.[2]
Louis-Jules André'nin atölyesinde eğitim gördü. 1890 yılında mimarlık dalında Prix de Rome ödülünü kazandı. 1891-1896 yılları arasında Roma'daki Fransa Akademisi'nde Villa Medici'de burslu olarak kaldı. Burada ressam Adolphe Déchenaud ile arkadaş oldu ve Déchenaud onun portresini yaptı. Bu dönemde birçok arkeolojik ölçüm yaptı ve antik anıtların yeniden inşası çalışmaları gerçekleştirdi.
Floransa, Ancona, Verona, Berlin ve Pergamon'da çalıştı. 1896 ve 1897 yıllarında Yunanistan'ı ziyaret etti, Delfi'deki Fransız kazı alanına bulundu ve 1895'te Anadolu'da Pergamon'un yeniden inşa edilmiş bir dizi planını ve görünüşünü yayınladı. 1896'da Didyma'daki Apollon Philésios Tapınağı kazı misyonuna katıldı.[3]
1898 yılında Maxime Collignon ile birlikte Pergamon'da çalıştı. Birlikte, "Pergame, restauration et description des monuments de l'Acropole" adlı bir eser yayınladılar ve bu eserdeki levhalar, 1900 Paris Dünya Sergisi'nde Mimarlık Büyük Ödülü'nü (Grand prix d'architecture) kazandı.
Paris'e döndükten sonra Louvre Müzesi'nde Gaston Redon'un yardımcısı olarak görev alır. Rubens Galerisi'nin düzenlenmesine katılır ve Dünya Sergisi için Kadınlar Sarayı'nın planlarını hazırlar.
1902 ve 1908 yılları arasında, en tanınmış eseri olan Villa Kerylos'u Beaulieu-sur-Mer'de (Alpes-Maritimes) tamamlar. Bu villa, Théodore ve Fanny Reinach için antik Yunan tarzında inşa edilmiştir. İzmir'deki Fransız Başkonsolosluğu da bu dönemden kalmadır ve 1922'deki büyük yangından sonra aynı şekilde yeniden inşa edilmiştir.
1911'de Edmond de Rothschild'in isteği üzerine Boulogne-Billancourt'ta (Hauts-de-Seine) Bizans tarzında bir sinagog inşa eder. 1912'de ise Monako Prensi I. Albert için Paris'te İnsan Paleontolojisi Enstitüsü'nü (I. Albert Vakfı) tasarlar.
1922'de Académie des Beaux Arts'ın üyesi oldu. Beaux-Arts'ta (Güzel sanatlar), 1927 Prix de Rome ödülünün sahibi olan eski öğrencisi André Leconte ile birlikte klinik mimarlık stüdyosu dersi verdi.[4]
Pontremoli, Beaulieu-sur-Mer'de Théodore ve Fanny Reinach için tasarladığı Villa Kerylos adlı mimari eseri ve Monako Prensi I. Albert için tasarladığı Paris'te bulunan İnsan Paleontolojisi Enstitüsü ile tanınır.
Diğer Eserleri:
- Clermont-Ferrand Globe Fizik Gözlemevi: Genişletme çalışmaları.
- Ulusal Doğa Tarihi Müzesi (Paris): Müzenin baş mimarı olarak görev yaptığı süre boyunca laboratuvarlar, vivaryum (1926), turunçgil bahçesi, tohum deposu, Paris Bitki Bahçesi, ek binaları ve hayvanat bahçesi gibi birçok yapıyı tasarladı.
- Roma'daki Farnese Sarayı: "Herkül Salonu"nun restorasyonu.
- Bayonne'da Léon Bonnat Müzesi: Gerçekleşmeyen bir müze projesinin planları.[5]
- Nice'deki Crédit Lyonnais Şubesi: Bina tasarımı.
1925-1927 yılları arasında, Londra merkezli "Charles Mewès ve Arthur Joseph Davis" mimarlık ofisiyle birlikte, petrol magnatı Kalust Gülbenkyan için Paris'in prestijli Avenue d'Iéna caddesi üzerindeki 51 numaralı binayı dönüştürdü. Bu bina, daha önce Rodolphe Kann için Ernest Sanson tarafından inşa edilmişti.
Pontremoli, 1932'de Beaux-Arts'ın direktörü olarak atandı ve adı neoklasizmle eşanlamlı hale gelen okulun yirminci yüzyıla taşınmasında öncü rol oynadığı kabul edilir.[6]
Ailesi
1899'da Suzanne Hecht (1876-1956) ile evlenmiştir ve üç çocuğu vardır: Thérèse (1900-1989), Jean (1902-1940) ve Michel (1908-1944).
Fransa'nın Nazi işgali sırasında oğulları Michel Pontremoli ve Jean Pontremoli, Fransız partizan kuvvetlerine kaydolarak savaşta yer aldılar. 1944'te ikisi de Nazilerin elinde öldü.[7]
Pontremoli ve eşi sanat eserleri koleksiyonculuğu da yapıyorlardı.[8] Nice'deki Avenue Emmanuel Pontremoli onun anısına adlandırılmıştır.
Galeri
-
Villa Kérylos, Beaulieu-sur-Mer -
Villa Kérylos, Beaulieu-sur-Mer -
İnsan Paleontoloji Enstitüsü, Paris -
Enstitünün ön cephesi
Kaynakça
- ^ Bilsel, Can (19 Temmuz 2012). Antiquity on display : regimes of the authentic in Berlin's Pergamon Museum. Oxford: Oxford University Press. s. 114. ISBN 9780199570553.
- ^ "Portraits d'architectes". expositions-virtuelles.citedelarchitecture.fr. 5 Kasım 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Kasım 2023.
- ^ "Pontremoli, Emmanuel (1865-1956)". Centre d'archives d'architecture contemporaine (Fransızca). 29 Kasım 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 30 Ağustos 2024.
- ^ Jean-Michel Leniaud (2002). Bouvier, Béatrice and Jean-Michel Leniaud (Ed.). Le livre d'architecture, XVe - XXe siècle : édition, représentations et bibliothèques; journées internationales d'étude des 8 et 9 novembre 2001 organisées au Collège de France, avec le concours du Ministère de la Culture et de la Communication et de l'École Nationale Supérieure des Sciences de l'Information et des Bibliothèques (Fransızca). Paris: École de Chartes. ss. 202-204, 219. ISBN 9782900791530.
- ^ Personnaz, Antonin (1854-1936) Auteur du texte; texte, Georges-Bergès Auteur du (1925). Le musée de Bayonne : collections Bonnat / par Antonin Personnaz,... et Georges-Bergès,... (Fransızca). 29 Kasım 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 30 Ağustos 2024.
- ^ Roberto Cassanelli; Massimiliano David; Emidio De Albentiis; Annie Jacques (2002). "French architects and the Prix de Rome". David, Massimiliano (Ed.). Ruins of ancient Rome : the drawings of French architects who won the Prix de Rome, 1786-1924. Los Angeles, California: J.P. Getty Museum. s. 19. ISBN 9780892366804.
Yeni uygulamaların, cam ve çelik gibi yeni malzemelerin, saf estetiğin ve şehir planlamasına gösterilen özel ilginin ortaya çıkmasıyla mimaride modernlik belirginleşti. Ecole des Beaux-Arts yavaş yavaş bu trendlere uyum sağladı. Mimar Emmanuel Pontremoli (1865–1956, 1890'da Grand Prix'i kazanan) 'Academie des beaux-arts'ın muhafazakar atmosferi ile öğretim materyalindeki daha yenilikçi fırsatlar arasındaki arabuluculuğun mimarı oldu. 1932'den 1937'ye kadar yönetimde bulundu.
- ^ "Musée de la résistance en ligne". museedelaresistanceenligne.org. 7 Şubat 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Kasım 2023.
- ^ "Claude Monet (1840-1926) Vue d'un port". 30 Ekim 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi.
Dış bağlantılar
- Emmanuel Pontremoli at Culturespaces Archived </link>
Şablon:Académie française Seat 7
