Cerkiew św. Stefana w Łaskowie

Cerkiew św. Stefana
cerkiew filialna
Państwo

 Polska

Miejscowość

Łasków

Wyznanie

prawosławne

Kościół

Polski Autokefaliczny Kościół Prawosławny

Wezwanie

św. Stefana

Historia
Data rozpoczęcia budowy

1889 lub 1890

Data poświęcenia

1889 lub 1890

Data zamknięcia

po 1915

Data zniszczenia
• przez

1938
władze II RP

Dane świątyni
Świątynia
• materiał bud.


• drewno

Kopuła
• liczba kopuł


2

Liczba ikonostasów

1

Ołtarz
• liczba ołtarzy


1

brak współrzędnych
Pomnik zmarłych i zamordowanych mieszkańców Łaskowa na terenie prawosławnego cmentarza. Cerkiew znajdowała się na terenie za pomnikiem, niezajętym przez pochówki

Cerkiew św. Stefana – prawosławna cerkiew w Łaskowie, istniejąca w latach 1890–1938.

Świątynia została wzniesiona w 1889[1] lub w 1890[2]. Była to cerkiew drewniana, jednonawowa, dwukopułowa, z dzwonnicą ponad przedsionkiem[3]. Przed 1918 była filią cerkwi w Mirczu[1]. W wykazach czynnych cerkwi prawosławnych międzywojennego województwa lubelskiego świątynia nie występuje[4], gdyż decyzją władz administracyjnych z 1920 została zamknięta do odwołania razem ze świątyniami w Małkowie, Kryłowie, Modryniu i Prehoryłem[5]. Znajdowała się na terenie czynnego cmentarza prawosławnego.

Zniszczona w czasie akcji rewindykacyjnej w 1938[2].

Przypisy

  1. a b Kraina cerkiewnych kopuł. [dostęp 2012-01-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-04-02)].
  2. a b Spis cerkwi z interpelacji posła Stefana Barana, „Przegląd Prawosławny”, nr 7 (277), lipiec 2008, s.22
  3. Zburzona w 1938 r. cerkiew w Łaskowie (pow. hrubieszowski)
  4. Grzegorz JacekG.J. Pelica Grzegorz JacekG.J., Kościół prawosławny w województwie lubelskim (1918–1939), Lublin: Fundacja Dialog Narodów, 2007, s. 235–236, ISBN 978-83-925882-0-7, OCLC 177030699 .
  5. M. Duszyk, S. Król, Cerkwie w Małkowie i ich zburzenie w 1938 roku [w:] red. G. Kuprianowicz, Akcja burzenia cerkwi prawosławnych na Chełmszczyźnie i południowym Podlasiu w 1938 – uwarunkowania, przebieg, konsekwencje, Chełm 2009, ss.317–330
  • p
  • d
  • e
Cerkwie zniszczone w czasie akcji rewindykacyjnej 1938
  • Biała Podlaska
  • Biszcza[A]
  • Bokinka Pańska
  • Brodzica
  • Chodywańce[A]
  • Brzeźno
  • Chmielek
  • Choroszczynka
  • Choroszczynka[A]
  • Chutcze
  • Czerniejów
  • Czerniejów (kaplica)
  • Czortowice
  • Czumów
  • Dąbrowica Mała[A]
  • Depułtycze
  • Dutrów
  • Dziekanów
  • Hołubie (Gołębie)
  • Gródek
  • Holeszów
  • Hołowno
  • Hopkie
  • Horodło[A]
  • Horoszczyce
  • Hrebenne
  • Husynne (cerkiew cmentarna)
  • Jarosławie
  • Jurów
  • Jurów (kaplica)
  • Kijowiec[A]
  • Kodeń[A]
  • Klątwy
  • Kmiczyn
  • Kobło
  • Kolechowice
  • Kolemczyce
  • Komarów[A]
  • Konstantynów
  • Kopyłów
  • Korolówka
  • Korhynie
  • Kosmów
  • Kostomłoty[A]
  • Kryłów
  • Księżpol[A]
  • Kulik
  • Kułakowice
  • Leszczany
  • Lipiny[A]
  • Lubień
  • Łachowce
  • Łasków
  • Łaszczów
  • Łukówek
  • Łużków
  • Łykoszyn
  • Małków
  • Małków
  • Międzyleś
  • Mieniany
  • Mikulin
  • Mogielnica
  • Muratyn
  • Nabróż
  • Nedeżów
  • Nieledew[A]
  • Obsza[A]
  • Olchowiec
  • Oszczów
  • Pańków
  • Perespa[A]
  • Pieniany
  • Pławanice (kaplica)
  • Pobołowice
  • Podlodów
  • Pokrówka
  • Połoski (kaplica)
  • Posadów[A]
  • Prehoryłe
  • Radostów
  • Rejowiec (kaplica)
  • Roztoka
  • Sawin
  • Srebryszcze
  • Sielec
  • Sielec
  • Sielec (kaplica cmentarna)
  • Sławęcin
  • Steniatyn
  • Radków
  • Ratyczów
  • Rzepin
  • Sahryń[A]
  • Strzelce
  • Strzyżówka[A]
  • Suszów
  • Szarowola
  • Szewnia[A]
  • Szczebrzeszyn (rozbiórka niedokończona)
  • Ślipcze
  • Świerże
  • Tarnawatka[A]
  • Terebiń[A]
  • Turkowice
  • Typin
  • Tyszowce
  • Ubrodowice
  • Uhnin
  • Wakijów
  • Wereszczyn
  • Wereszyn
  • Wierszczyca
  • Witków
  • Wojsławice
  • Wytyczno
  • Zaborce
  • Zaborce (kaplica)
  • Zagrody (kaplica)
  • Zahorów
  • Zakanale[A]
  • Zamch[A]
  • Zamość (kaplica cmentarna)
  • Zbereże
  • Zimno
  • Żabcze
  1. a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t u v dom modlitwy uruchomiony przez ludność prawosławną w miejscowościach, gdzie władze państwowe nie zgodziły się na otwarcie cerkwi; w większości mieściły się w prywatnych domach, niektóre to kaplice cmentarne użytkowane de facto jako parafialne bez oficjalnej rejestracji placówki; lista zniszczonych cerkwi nie musi być kompletna