Cerkiew Narodzenia Matki Bożej w Prehoryłem

Cerkiew Narodzenia Matki Bożej
cerkiew parafialna
Ilustracja
Państwo

 Polska

Miejscowość

Prehoryłe

Wyznanie

prawosławne

Kościół

Polski Autokefaliczny Kościół Prawosławny

Diecezja

warszawsko-chełmska

Wezwanie

Narodzenia Matki Bożej

Przedmioty szczególnego kultu
Cudowne ikony

Prehoryłska Ikona Matki Bożej

Historia
Data zakończenia budowy

przed 1632

Data zamknięcia

1938; 1947

Data zniszczenia
• przez

1938; 1950
władze II RP (1938)

Data odbudowy

1943

Dane świątyni
Wieża kościelna
• liczba wież


1

Kopuła
• liczba kopuł


3

Liczba ikonostasów

1

Liczba naw

1

brak współrzędnych
Multimedia w Wikimedia Commons
Kopia Prehoryłskiej Ikony Matki Bożej z cerkwi w Hrubieszowie

Cerkiew Narodzenia Matki Bożej – prawosławna, następnie unicka i ponownie prawosławna świątynia w Prehoryłem, wzniesiona w XVII w. i zburzona w 1938 w czasie akcji polonizacyjno-rewindykacyjnej.

Historia

Cerkiew w Prehoryłem istniała już w 1632, gdy przeniesiono do niej ikonę, uważaną za cudowną. Prehoryłe zamieszkiwała niemal w całości ludność prawosławna, mimo postępów unii w regionie[1]. W późniejszym okresie parafia w Prehoryłem przyjęła jednak unię. Cerkiew ponownie stała się świątynią prawosławną w 1875, wskutek kasaty unickiej diecezji chełmskiej przez władze rosyjskie[2]. Prehoryłska Ikona Matki Bożej, wariant Ikony Matki Bożej „Życiodajne Źródło”[1], była otaczana kultem nie tylko przez miejscową ludność prawosławną, ale i katolików obrządku łacińskiego[2]. W 1932 pięć tysięcy wiernych, w tym przybysze z Wołynia, wzięło udział w uroczystościach trzystu lat kultu wizerunku w cerkwi w Prehoryłem[2][1]. W 1937 z Prehoryłskiej Ikony Matki Bożej miał w nadprzyrodzony sposób wydzielać się wonny olej o cudotwórczych właściwościach[1][2].

8 lipca 1938 cerkiew w Prehoryłem została zniszczona w ramach akcji polonizacyjno-rewindykacyjnej na ziemi chełmskiej, trzeciej fazy akcji rewindykacji cerkwi prawosławnych w II Rzeczypospolitej[2]. Według relacji świadków burzący cerkiew przerwali odprawiane w niej nabożeństwo i wyrzucili cudowną ikonę ze świątyni. Zgromadzona ludność próbowała ratować inne elementy wyposażenia. Ikonę przeniesiono do cerkwi w Szychowicach. Jej dalsze losy są nieznane[2]. Prawosławni mieszkańcy Prehoryłego odbudowali cerkiew w 1943, wykorzystując materiał z rozebranej synagogi w Kryłowie. Budynek ten przetrwał do 1950, gdy jako nieużytkowany (po wysiedleniach prawosławnych Ukraińców) i opuszczony został rozebrany. O jej istnieniu przypomina od 2009 tablica przygotowana przez wolontariuszy pracujących w ramach zespołu „Cmentarze Pogranicza”, położona w sąsiedztwie cmentarza unickiego w Prehoryłem[2].

Przypisy

  1. a b c d Pelica G. J.. Czudotworna z Prehoryłego. „Przegląd Prawosławny”. 1 (271), styczeń 2008. ISSN 1230-1078. 
  2. a b c d e f g Horbaczewski R.. Zapłakała Matka w Prehoryłem. „Przegląd Prawosławny”. 6 (324), czerwiec 2012. ISSN 1230-1078. 

Linki zewnętrzne

  • Fotografie zniszczonej cerkwi


  • p
  • d
  • e
Cerkwie zniszczone w czasie akcji rewindykacyjnej 1938
  • Biała Podlaska
  • Biszcza[A]
  • Bokinka Pańska
  • Brodzica
  • Chodywańce[A]
  • Brzeźno
  • Chmielek
  • Choroszczynka
  • Choroszczynka[A]
  • Chutcze
  • Czerniejów
  • Czerniejów (kaplica)
  • Czortowice
  • Czumów
  • Dąbrowica Mała[A]
  • Depułtycze
  • Dutrów
  • Dziekanów
  • Hołubie (Gołębie)
  • Gródek
  • Holeszów
  • Hołowno
  • Hopkie
  • Horodło[A]
  • Horoszczyce
  • Hrebenne
  • Husynne (cerkiew cmentarna)
  • Jarosławie
  • Jurów
  • Jurów (kaplica)
  • Kijowiec[A]
  • Kodeń[A]
  • Klątwy
  • Kmiczyn
  • Kobło
  • Kolechowice
  • Kolemczyce
  • Komarów[A]
  • Konstantynów
  • Kopyłów
  • Korolówka
  • Korhynie
  • Kosmów
  • Kostomłoty[A]
  • Kryłów
  • Księżpol[A]
  • Kulik
  • Kułakowice
  • Leszczany
  • Lipiny[A]
  • Lubień
  • Łachowce
  • Łasków
  • Łaszczów
  • Łukówek
  • Łużków
  • Łykoszyn
  • Małków
  • Małków
  • Międzyleś
  • Mieniany
  • Mikulin
  • Mogielnica
  • Muratyn
  • Nabróż
  • Nedeżów
  • Nieledew[A]
  • Obsza[A]
  • Olchowiec
  • Oszczów
  • Pańków
  • Perespa[A]
  • Pieniany
  • Pławanice (kaplica)
  • Pobołowice
  • Podlodów
  • Pokrówka
  • Połoski (kaplica)
  • Posadów[A]
  • Prehoryłe
  • Radostów
  • Rejowiec (kaplica)
  • Roztoka
  • Sawin
  • Srebryszcze
  • Sielec
  • Sielec
  • Sielec (kaplica cmentarna)
  • Sławęcin
  • Steniatyn
  • Radków
  • Ratyczów
  • Rzepin
  • Sahryń[A]
  • Strzelce
  • Strzyżówka[A]
  • Suszów
  • Szarowola
  • Szewnia[A]
  • Szczebrzeszyn (rozbiórka niedokończona)
  • Ślipcze
  • Świerże
  • Tarnawatka[A]
  • Terebiń[A]
  • Turkowice
  • Typin
  • Tyszowce
  • Ubrodowice
  • Uhnin
  • Wakijów
  • Wereszczyn
  • Wereszyn
  • Wierszczyca
  • Witków
  • Wojsławice
  • Wytyczno
  • Zaborce
  • Zaborce (kaplica)
  • Zagrody (kaplica)
  • Zahorów
  • Zakanale[A]
  • Zamch[A]
  • Zamość (kaplica cmentarna)
  • Zbereże
  • Zimno
  • Żabcze
  1. a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t u v dom modlitwy uruchomiony przez ludność prawosławną w miejscowościach, gdzie władze państwowe nie zgodziły się na otwarcie cerkwi; w większości mieściły się w prywatnych domach, niektóre to kaplice cmentarne użytkowane de facto jako parafialne bez oficjalnej rejestracji placówki; lista zniszczonych cerkwi nie musi być kompletna