69 Pułk Zmechanizowany
Historia | |
Państwo | Polska |
---|---|
Sformowanie | 1951 |
Rozformowanie | 1955 |
Organizacja | |
Numer | JW 2643[1] |
Dyslokacja | Kostrzyn nad Odrą[2] |
Rodzaj sił zbrojnych | Wojska Lądowe |
Rodzaj wojsk | wojska zmechanizowane |
Podległość | 19 Dywizja Zmechanizowana |
69 Pułk Zmechanizowany (69 pz) – oddział wojsk zmechanizowanych i pancernych Sił Zbrojnych PRL.
Formowanie i zmiany organizacyjne
17 maja 1951 Minister Obrony Narodowej wydał rozkaz o sformowaniu pułku, w terminie do 1 grudnia 1952, w garnizonie Słubice, w składzie 19 Dywizji Zmechanizowanej. 18 października tego roku nakazano przenieść miejsce formowania i miejsce stałej dyslokacji do Kostrzyna nad Odrą (w Słubicach formował się 23 pułk czołgów średnich). W grudniu 1952 roku jednostka otrzymała etat Nr 5/105 pułku zmechanizowanego.
Do 20 grudnia 1955 oddział przeformowany został w 69 pułk czołgów średnich. Zmiana etatu związana była z przeformowaniem 19 DZ w 19 Dywizję Pancerną. Do 15 sierpnia 1957 jednostka została rozformowana.
Struktura organizacyjna
- Dowództwo
- Sztab
- 3 bataliony piechoty zmotoryzowanej[3]
- 2 kompanie piechoty zmotoryzowanej
- 2 plutony piechoty zmotoryzowanej
- kompania ciężkich karabinów maszynowych
- 2 plutony ciężkich karabinów maszynowych
- kompania moździerzy
- 2 plutony moździerzy
- pluton armat – 2 armaty ZiS-2[4]
- pluton łączności
- drużyna naprawcza
- 2 kompanie piechoty zmotoryzowanej
- batalion czołgów[5]- 23 czołgi T-34[4]
- 2 kompanie czołgów
- drużyna techniczna
- dywizjon artylerii - 12 armat ZiS-3[4]
- batalion szkolny
- bateria moździerzy - 6 moździerzy 120 mm[4]
- kompania rozpoznawcza
- pluton zwiadu
- pluton samochodów pancernych - 5 BA-64[4]
- pluton motocykli i samochodów pancernych
- kompania saperów
- kompania łączności
- kompania technicznego zaopatrzenia
- pluton obrony przeciwchemicznej
- kwatermistrzostwo
- izba chorych
Sprzęt bojowy pułku stanowiło faktycznie 10 czołgów średnich T-34/85 i 5 samochodów pancernych BA-64. Uzbrojeniu artyleryjskie to: 14 armat, 14 moździerzy i 3 ciężkie granatniki przeciwpancerne T-21.
Żołnierze pułku
Dowódcy pułku
- Kazimierz Makarewicz - (1953-1955)
- mjr Tadeusz Krosny (był w 1956)[6]
Oficerowie:
- Kazimierz Bogdanowicz
Przypisy
- ↑ Spis zespołów archiwalnych Archiwum Wojskowego w Oleśnicy
- ↑ Jerzy Kajetanowicz: Polskie wojska lądowe 1945-1960.... s. 429.
- ↑ Faktycznie jeden batalion piechoty zmotoryzowanej
- ↑ a b c d e Liczby przedstawiają stan etatowy. W praktyce ilość sprzętu i uzbrojenia w pułku była znacznie mniejsza.
- ↑ Faktycznie kompania czołgów
- ↑ Nalepa 1992 ↓, s. 86.
Bibliografia
- Jerzy Kajetanowicz: Polskie wojska lądowe 1945-1960: skład bojowy, struktury organizacyjne i uzbrojenie. Toruń; Łysomice: Europejskie Centrum Edukacyjne, 2005. ISBN 83-88089-67-6.
- Edward,Jan Nalepa: Pacyfikacja zbuntowanego miasta. Wojsko Polskie w czerwcu 1956 r. w Poznaniu w świetle dokumentów wojskowych. Warszawa: Wydawnictwo Bellona, 1992. ISBN 83-11-07959-5.
- Paweł Piotrowski: Śląski Okręg Wojskowy: przekształcenia organizacyjne, 1945-1956. Warszawa: Wydawnictwo TRIO: Instytut Pamięci Narodowej, 2003. ISBN 83-88542-53-2.
- p
- d
- e
Korpusy (rozformowane) |
| ||||
---|---|---|---|---|---|
Dywizje |
| ||||
Brygady |
| ||||
Pułki (rozformowane) |
| ||||
Szkoły |
|
- p
- d
- e
Rodowód |
|
---|---|
Instytucje centralne | |
Formacje | |
Struktura organizacyjna | |
Działania wojsk |
|
Stalinizm w wojsku | |
Szkolnictwo wojskowe |
- Agenturalny Wywiad Operacyjny
- Front Polski
- Oddział II SG WP
- oficer polityczny
- Wojskowa Centrala Handlowa
- „Żołnierz Wolności”
- Oznaki rozpoznawcze
- Barwy broni