Komenda Rejonu Uzupełnień Bydgoszcz Powiat
Historia | |
Państwo | Polska |
---|---|
Sformowanie | 1920 |
Rozformowanie | 1939 |
Tradycje | |
Rodowód | PKU Bydgoszcz |
Komendanci | |
Pierwszy | płk Adam Nowosilski |
Działania zbrojne | |
kampania wrześniowa | |
Organizacja | |
Dyslokacja | garnizon Bydgoszcz |
Podległość | DOGen. Poznań |
Skład | PKU typ I, II |
Komenda Rejonu Uzupełnień Bydgoszcz Powiat (KRU Bydgoszcz Powiat) – organ wojskowy właściwy w sprawach uzupełnień Sił Zbrojnych II Rzeczypospolitej i administracji rezerw w powierzonym mu rejonie[1].
Historia komendy
W czerwcu 1921 roku PKU Bydgoszcz była podporządkowana Dowództwu Okręgu Generalnego „Poznań” i obejmowała swoją właściwością miasto Bydgoszcz oraz powiaty: bydgoski, chodzieski i wyrzyski[2].
15 listopada 1921 roku, po wprowadzeniu podziału kraju na dziesięć okręgów korpusów oraz wprowadzeniu pokojowej organizacji służby poborowej, dotychczasowa PKU Bydgoszcz została podporządkowana Dowództwu Okręgu Korpusu Nr VIII i obejmowała swoją właściwością powiaty: bydgoski i wyrzyski, natomiast powiat chodzieski został włączony do PKU Szubin. W każdym z miast powiatowych rezydował oficer ewidencyjny[3][4][5][6].
18 listopada 1924 roku weszła w życie ustawa z dnia 23 maja 1924 roku o powszechnym obowiązku służby wojskowej[7], a 15 kwietnia 1925 roku rozporządzenie wykonawcze ministra spraw wojskowych do tejże ustawy, wydane 21 marca tego roku wspólnie z ministrami: spraw wewnętrznych, zagranicznych, sprawiedliwości, skarbu, kolei, wyznań religijnych i oświecenia publicznego, rolnictwa i dóbr państwowych oraz przemysłu i handlu[6]. Wydanie obu aktów prawnych wiązało się z przejęciem przez władze cywilne (administracji I instancji) większości zadań związanych z przygotowaniem i przeprowadzeniem poboru[8][9]. Przekazanie większości zadań władzom cywilnym umożliwiło organom służby poborowej zajęcie się wyłącznie racjonalnym rozdziałem rekruta oraz ewidencją i administracją rezerw. Do tych zadań dostosowana została organizacja wewnętrzna powiatowych komend uzupełnień i ich składy osobowe. Poszczególne komendy różniły się między sobą składem osobowym w zależności od wielkości administrowanego terenu[10].
Zadania i nowa organizacja PKU określone zostały w wydanej 27 maja 1925 roku instrukcji organizacyjnej służby poborowej na stopie pokojowej[8]. W skład PKU Bydgoszcz wchodziły trzy referaty: I) referat administracji rezerw, II) referat poborowy i referat inwalidzki[8]. Nowa organizacja i obsada służby poborowej na stopie pokojowej według stanów osobowych L. O. I. Szt. Gen. 3477/Org. 25 została ogłoszona 4 lutego 1926 roku. Z tą chwilą zniesione zostały stanowiska oficerów ewidencyjnych[11][12][13].
12 marca 1926 roku została ogłoszona obsada personalna Przysposobienia Wojskowego, zatwierdzona rozkazem Dep. I L. 6000/26 przez pełniącego obowiązki szefa Sztabu Generalnego gen. dyw. Edmunda Kesslera, w imieniu ministra spraw wojskowych. Zgodnie z nową organizacją pokojową Przysposobienia Wojskowego zostały zlikwidowane stanowiska oficerów instrukcyjnych przy PKU, a w ich miejsce utworzone rozkazem Oddz. I Szt. Gen. L. 7600/Org. 25 stanowiska oficerów przysposobienia wojskowego w pułkach piechoty[14].
Od 1926 roku, obok ustawy o powszechnym obowiązku służby wojskowej i rozporządzeń wykonawczych do niej, działalność PKU Bydgoszcz normowała „Tymczasowa instrukcja służbowa dla PKU”, wprowadzona do użytku rozkazem MSWojsk. Dep. Piech. L. 100/26 Pob.[15]
Z dniem 10 stycznia 1927 roku została zlikwidowana PKU Szubin, a powiaty szubiński i chodzieski włączone w skład okręgu poborowego PKU Bydgoszcz. Równocześnie powiat sępoleński został wyłączony z PKU Starogard i włączony do PKU Bydgoszcz, która otrzymała skład osobowy typ I[16].
Jesienią 1930 roku na obszarze Okręgu Korpusu Nr VIII została utworzona PKU Bydgoszcz Miasto, która administrowała miastem Bydgoszcz. Jednocześnie dotychczasowa PKU Bydgoszcz została przemianowana na PKU Bydgoszcz Powiat i zaliczona do II typu składu osobowego PKU. Od tego czasu PKU Bydgoszcz Powiat administrowała powiatami: bydgoskim, chodzieskim, sępoleńskim, szubińskim i wyrzyskim[15].
31 lipca 1931 roku gen. dyw. Kazimierz Fabrycy, w zastępstwie ministra spraw wojskowych, rozkazem B. Og. Org. 4031 Org. wprowadził zmiany w organizacji służby poborowej na stopie pokojowej. Zmiany te polegały między innymi na zamianie stanowisk oficerów administracji w PKU na stanowiska oficerów broni (piechoty) oraz zmniejszeniu składu osobowego PKU typ I–IV o jednego oficera i zwiększeniu o jednego urzędnika II kategorii. Liczba szeregowych zawodowych i niezawodowych oraz urzędników III kategorii i niższych funkcjonariuszy pozostała bez zmian[17].
PKU Bydgoszcz Powiat razem z PKU Bydgoszcz Miasto miała swoją siedzibę przy ul. Gen. Bema 17[18].
1 lipca 1938 roku weszła w życie nowa organizacja służby uzupełnień, zgodnie z którą dotychczasowa PKU Bydgoszcz Powiat została przemianowana na Komendę Rejonu Uzupełnień Bydgoszcz Powiat przy czym nazwa ta zaczęła obowiązywać 1 września 1938 roku[19], z chwilą wejścia w życie ustawy z dnia 9 kwietnia 1938 roku o powszechnym obowiązku wojskowym[20]. Obok wspomnianej ustawy i rozporządzeń wykonawczych do niej, działalność KRU Bydgoszcz Powiat normowały przepisy służbowe MSWojsk. D.D.O. L. 500/Org. Tjn. Organizacja służby uzupełnień na stopie pokojowej z 13 czerwca 1938 roku. Zgodnie z tymi przepisami komenda rejonu uzupełnień była organem wykonawczym służby uzupełnień[21] .
Komendant rejonu uzupełnień w sprawach dotyczących uzupełnień Sił Zbrojnych i administracji rezerw podlegał bezpośrednio dowódcy Okręgu Korpusu Nr VIII, który był okręgowym organem kierowniczym służby uzupełnień. Rejon uzupełnień nie uległ zmianie i nadal obejmował powiaty: bydgoski, chodzieski, sępoleński, szubiński i wyrzyski[1].
Obsada personalna
Poniżej przedstawiono wykaz oficerów zajmujących stanowisko komendanta Powiatowej Komendy Uzupełnień i komendanta rejonu uzupełnień oraz wykaz osób funkcyjnych (oficerów i urzędników wojskowych) pełniących służbę w PKU Bydgoszcz oraz PKU i KRU Bydgoszcz Powiat, z uwzględnieniem najważniejszych zmian organizacyjnych przeprowadzonych w 1926 i 1938 roku.
Komendanci | ||
---|---|---|
Stopień, imię i nazwisko | Okres pełnienia funkcji | Kolejne stanowisko (dalsze losy) |
płk piech. Adam Nowosilski | od 14 I 1920[22] | |
por. piech. Józef Śmielecki | od 22 V 1920[23] | |
płk piech. Zdzisław Załuski | do 23 V 1923[24] | Szef Poborowy DOK IX |
ppłk piech. Władysław Liber | 23 V 1923[24] – II 1927[25] | stan spoczynku z dniem 30 IV 1927 |
mjr piech. Teofil Burakowski | III 1927[26] – III 1928[27] | kierownik I referatu PKU Pińsk |
ppłk piech. Antoni Andrzej Kadernuszka | III 1928[28] – II 1929[29] | dyspozycja dowódcy OK VIII |
ppłk piech. Bolesław Konstanty Sobolewski | III 1929[30] – VIII 1931[31] | komendant PKU Kraków Miasto |
ppłk piech. Edmund Effert | VIII 1931[31] – III 1934[32] | dyspozycja dowódcy OK VIII |
mjr piech. Roman Gutkowski[a] | VI 1934[38] – 1939[39] |
Obsada pozostałych stanowisk funkcyjnych PKU w latach 1921–1925[40][41] | |||
---|---|---|---|
I referent | kpt. piech. Bolesław Cenzartowicz | 1923 – 1924 | |
II referent | por. piech. Marian Stefan Nowacki | 1923 – 1924 | |
referent inwalidzki | urzędnik wojsk. Jan Kowala | 1923[42] | |
oficer instrukcyjny | por. piech. Stanisław Polinkiewicz | 1923 – IV 1924[43] | 61 pp |
kpt. piech. Jan Demkow | IV 1924[43] – II 1926[44] | kierownik I referatu | |
oficer ewidencyjny na powiat bydgoski | urzędnik wojsk. XI rangi / por. kanc. Czesław Aleksander Nabel | od 1 XI 1922[45], był w 1924 | |
oficer ewidencyjny na powiat wyrzyski | urzędnik wojsk. X rangi Władysław III Kowalewski | 1 XI 1922[45] – II 1925[46][47] | OE Konstantynów PKU Biała Podlaska |
Obsada pozostałych stanowisk funkcyjnych PKU w latach 1926–1938[48][49][50][51][52] | |||
kierownik I referatu administracji rezerw i zastępca komendanta | kpt. / mjr piech. Jan Demkow | II – VI 1926[53] | kierownik I referatu PKU Kowel |
mjr piech. Mieczysław Żyromski | IX 1926[54] – II 1927[26] | komendant PKU Częstochowa | |
kpt. adm. (gosp.) Tadeusz Woyciechowski[b] | XI 1927[57][58] – 20 III 1931[59] | płatnik Centr. Wyszk. Podofic. Lot. | |
kpt. piech. Józef Grudziecki[c] | od XI 1930[61] – 31 VIII 1933[62] | stan spoczynku | |
kierownik II referatu poborowego | kpt. piech. Bolesław Cenzartowicz | II – III 1926[63] | 62 pp |
por. piech. Marian Stefan Nowacki | III 1926[64] – 29 II 1928[65] | stan spoczynku | |
por. kanc. Fryderyk Andrzej Honzatko[d] | 29 II 1928[73] – 1 VIII 1932[74] | praktyka u płatnika 62 pp | |
kpt. piech. Bronisław Górniak | 1932[75] i w VI 1935 | ||
referent inwalidzki | por. kanc. Czesław Nabel | II – XII 1926[76] | PKU Nowy Targ |
por. piech. Józef Stanisław Dapiński[e] | X 1927[81] – IV 1929[82] | dyspozycja Ministerstwa Pracy i Opieki Społecznej | |
referent | por. piech. Marian Stefan Nowacki | II – III 1926 | kierownik II referatu |
por. kanc. Witold Kolubiński | III 1926[83] – 30 IX 1928[84] | stan spoczynku | |
kpt. adm. (san.) Tadeusz Słupczyński | VII 1929[85] – VI 1930[86] | kierownik I referatu PKU Pińsk | |
Obsada pozostałych stanowisk funkcyjnych KRU w latach 1938–1939[39][f] | |||
kierownik I referatu ewidencji | kpt. adm. (piech.) Bronisław Górniak[g] | był w III 1939 | |
kierownik II referatu uzupełnień | kpt. adm. (art.) Jan Szymanowski[h] | był w III 1939 |
Uwagi
- ↑ Roman Gutkowski (ur. 6 listopada 1893) z byłej c. i k. Armii. Major ze starszeństwem z 1 stycznia 1928 roku w korpusie oficerów piechoty. Był odznaczony Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari, Krzyżem Walecznych (trzykrotnie) i Medalem Niepodległości[33]. W lipcu 1929 roku został przesunięty w 78 pp ze stanowiska oficera sztabowego pułku na stanowisko dowódcy baonu[34]. We wrześniu 1930 roku ogłoszono jego przeniesienie z 78 pp do PKU Jarocin na stanowisko kierownika I referatu[35]. W styczniu następnego roku ten przydział został unieważniony[36]. W czerwcu 1934 roku został przeniesiony z 78 pp do PKU Bydgoszcz Powiat na stanowisko komendanta. W latach 1950–1970 pozostawał w zainteresowaniu operacyjnym służb bezpieczeństwa PRL z tytułu swojej służby w Wojsku Polskim[37].
- ↑ Kpt. Tadeusz Henryk Jakub Woyciechowski (ur. 13 marca 1894) był odznaczony Krzyżem Niepodległości i Krzyżem Walecznych (trzykrotnie). W 1932 roku w Składnicy Materiału Intendenckiego Grudziądz[55]. Z dniem 31 sierpnia 1933 roku został przeniesiony w stan spoczynku[56].
- ↑ Kpt. piech. Józef Grudziecki (ur. 25 sierpnia 1887) był odznaczony Krzyżem Walecznych (czterokrotnie). Został zweryfikowany w stopniu kapitana ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 roku w korpusie oficerów piechoty[60]. W listopadzie 1930 roku został przydzielony z 10 pp w Łowiczu do PKU Bydgoszcz Powiat na stanowisko kierownika I referatu.
- ↑ Kpt. int. Fryderyk Andrzej Honzatko[66] ur. 14 lutego 1892 roku w Rzeszowie, w rodzinie Fryderyka i Joanny z Madejów. W 1923 roku, jako urzędnik wojskowy w XI randze, pełnił służbę w PKU Szubin na stanowisku II referenta. W marcu 1924 roku został przydzielony do PKU Włocławek na stanowisko II referenta, a w lutym 1926 roku został zatwierdzony w tej komendzie na stanowisku kierownika II referatu poborowego. Z dniem 29 lutego 1928 roku został przydzielony do PKU Bydgoszcz na takie samo stanowisko. W czerwcu 1930 roku ogłoszono jego przeniesienie do 15 DP w Bydgoszczy na stanowisko kierownika kancelarii[67]. W styczniu następnego roku ogłoszono anulację tego przeniesienia[68]. Z dniem 1 sierpnia 1932 roku został przydzielony na praktykę u płatnika 62 pp. Po zakończeniu praktyki został przeniesiony do 11 dak w Bydgoszczy na stanowisko płatnika[69]. Z dniem 15 sierpnia 1933 roku został przeniesiony do korpusu oficerów intendentów[70]. W marcu 1939 roku pełnił służbę w 16 puł. w Bydgoszczy na stanowisku oficera gospodarczego[71], a w czasie kampanii wrześniowej 1939 roku walczył w szeregach 16 puł. na stanowisku oficera płatnika. Był odznaczony Srebrnym Krzyżem Zasługi. Wiosną 1940 roku został zamordowany w Katyniu[72].
- ↑ Kpt. piech. Józef Stanisław Dapiński (ur. 17 marca 1890) był odznaczony Medalem Niepodległości. W maju 1927 roku został przeniesiony służbowo z 61 pp do PKU Bydgoszcz na cztery miesiące[77]. W październiku tego roku został przydzielony do PKU Bydgoszcz na stanowisko referenta inwalidzkiego. W kwietniu 1929 roku został zwolniony z zajmowanego stanowiska z równoczesnym przydziałem do dyspozycji Ministerstwa Pracy i Opieki Społecznej, do 31 marca 1930 roku. W październiku 1931 roku został przeniesiony z 15 DP do 61 pp. Służył w nim w 1935 roku[78][79]. Był żonaty z Heleną Zacharek (ur. 21 czerwca 1894 w Kołomyi, zm. 31 grudnia 1960), nauczycielką. W maju 1943 roku żona poszukiwała męża, który został aresztowany w Brześciu[80].
- ↑ Wykaz zawiera obsadę jednostki według stanu bezpośrednio przed rozpoczęciem mobilizacji pierwszych oddziałów Wojska Polskiego w dniu 23 marca 1939, ale już po przeprowadzeniu ostatnich awansów ogłoszonych z datą 19 marca 1939[87].
- ↑ Kpt. adm. (piech.) Bronisław Górniak (ur. 3 lipca 1893) był odznaczony Krzyżem Walecznych i Medalem Niepodległości (25 stycznia 1933 roku)[88]. Został zweryfikowany w stopniu kapitana ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 roku w korpusie oficerów piechoty[89].
- ↑ Kpt. adm. (art.) Jan Szymanowski z dniem 1 kwietnia 1933 roku został przydzielony z 9 pal do PKU Bydgoszcz Powiat w celu odbycia praktyki poborowej[90].
Przypisy
- ↑ a b Dz.U. z 1939 r. nr 20, poz. 131.
- ↑ Rozkaz DOGen. Kielce ↓, Nr 69 z 23 czerwca 1921 roku, zał. nr 2 do pkt 11.
- ↑ Almanach oficerski 1923/24 ↓, s. 38.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 1461, 1480.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 1330, 1350.
- ↑ a b Dz.U. z 1925 r. nr 37, poz. 252.
- ↑ Dz.U. z 1924 r. nr 61, poz. 609.
- ↑ a b c Jarno 2001 ↓, s. 169.
- ↑ Moczyński 1928 ↓, s. 393, autor użył sformułowania „wszystkie czynności przygotowawcze do poboru, jak również jego przeprowadzenie przeszły do władz administracyjnych”, co nie odpowiadało podziałowi kompetencji władz wojskowych i cywilnych, określonych we wspomnianych aktach prawa.
- ↑ Moczyński 1928 ↓, s. 393–394.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Dodatek do Nr 9 z 4 lutego 1926 roku, s. 7-20.
- ↑ Moczyński 1928 ↓, s. 393, wg autora stanowiska oficerów ewidencyjnych, po krótkotrwałym przydzieleniu ich do władz administracyjnych, zostały zniesione w 1925 roku.
- ↑ Jarno 2001 ↓, s. 169, autor także datuje zniesienie stanowisk oficerów ewidencyjnych na rok 1925, co stoi w sprzeczności z ogłoszoną 4 lutego 1926 roku obsadą służby poborowej na stopie pokojowej.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Dodatek do Nr 9 z 4 lutego 1926 roku, s. 1-10.
- ↑ a b Dz. Rozk. MSWojsk. Nr 40 z 23 grudnia 1930 roku, poz. 471.
- ↑ Dz. Rozk. MSWojsk. Nr 2 z 21 stycznia 1927 roku, poz. 15.
- ↑ Dz. Rozk. MSWojsk. Nr 23 z 31 lipca 1931 roku, poz. 290.
- ↑ Księga Adresowa Miasta Bydgoszczy: 1936/37. Bydgoszcz: Jan Miernik, 1936, s. XVI.
- ↑ Jarno 2001 ↓, s. 173.
- ↑ Dz.U. z 1938 r. nr 25, poz. 220.
- ↑ Historia WKU Suwałki ↓.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 31 stycznia 1920 roku, s. 35.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 21 z 9 czerwca 1920 roku, s. 435.
- ↑ a b Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 36 z 5 czerwca 1923 roku, s. 376.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 5 z 5 lutego 1927 roku, s. 38, 44.
- ↑ a b Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 8 z 28 lutego 1927 roku, s. 65.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 8 z 21 marca 1928 roku, s. 93.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 8 z 21 marca 1928 roku, s. 92.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 4 z 14 lutego 1929 roku, s. 77.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 5 z 12 marca 1929 roku, s. 91.
- ↑ a b Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 5 z 3 sierpnia 1931 roku, s. 233.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 10 z 30 marca 1934 roku, s. 133.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 34, 606.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 6 lipca 1929 roku, s. 211.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 20 września 1930 roku, s. 296.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 1 z 28 stycznia 1931 roku, s. 46.
- ↑ Oddziałowe Archiwum IPN w Katowicach sygn. Ka 04/3360.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 7 czerwca 1934 roku, s. 159.
- ↑ a b Rocznik oficerski 1939 ↓, s. 844.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 1461, 1560, 1563.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 1330.
- ↑ Ewidencja personelu cywilnego. Załącznik do rozkazu DOK VIII nr 7 pkt 2 z 16 stycznia 1923roku.
- ↑ a b Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 35 z 8 kwietnia 1924 roku, s. 192.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Dodatek do Nr 9 z 4 lutego 1926 roku, s. 5.
- ↑ a b Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 44 z 18 listopada 1922 roku, s. 835.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 8 lutego 1925 roku, s. 64.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 35 z 25 marca 1925 roku, s. 168, sprostowanie.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Dodatek do Nr 9 z 4 lutego 1926 roku, s. 17.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 117, 144, 155, 828.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 511.
- ↑ Lista starszeństwa 1933 ↓, s. 11, 35.
- ↑ Lista starszeństwa 1935 ↓, s. 24, 34.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 25 z 28 czerwca 1926 roku, s. 199.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 38 z 20 września 1926 roku, s. 310.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 372, 862.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 7 czerwca 1934 roku, s. 184.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 25 z 31 października 1927 roku, s. 308.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 28 z 23 grudnia 1927 roku, s. 379, sprostowanie przydziału.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 1 z 28 stycznia 1931 roku, s. 23.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 43.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 1 z 28 stycznia 1931 roku, s. 13.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 7 z 20 maja 1933 roku, s. 118.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 13 z 11 marca 1926 roku, s. 83.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 13 z 11 marca 1926 roku, s. 87.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 28 stycznia 1928 roku, s. 27.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 5 z 11 kwietnia 1933 roku, s. 102, sprostowano imię z „Fryderyk” na „Fryderyk Andrzej”.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 18 czerwca 1930 roku, s. 218.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 1 z 28 stycznia 1931 roku, s. 48.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 5 z 11 kwietnia 1933 roku, s. 88.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 10 z 15 września 1933 roku, s. 182.
- ↑ Rocznik oficerski 1939 ↓, s. 344, 700.
- ↑ Księga Cmentarna Katynia 2000 ↓, s. 207.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 28 stycznia 1928 roku, s. 26.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 13 z 9 grudnia 1932 roku, s. 436.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 13 z 9 grudnia 1932 roku, s. 417.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 53 z 16 grudnia 1926 roku, s. 442.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 5 maja 1927 roku, s. 134.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 7 z 23 października 1931 roku, s. 327.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 81, 589.
- ↑ Poszukiwania. „Orzeł Biały”. 17 (56), s. 9, 1943-05-03.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 25 z 31 października 1927 roku, s. 301.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 27 kwietnia 1929 roku, s. 113.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 13 z 11 marca 1926 roku, s. 86.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 24 lipca 1928 roku, s. 238.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 6 lipca 1929 roku, s. 204.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 18 czerwca 1930 roku, s. 205.
- ↑ Rocznik oficerski 1939 ↓, s. VI.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 4 z 19 marca 1933 roku, s. 60.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 41, 589.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 5 z 11 kwietnia 1933 roku, s. 85.
Bibliografia
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2019-02-09].
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
- Lista starszeństwa oficerów zawodowych piechoty 1 lipca 1933. Warszawa: Przegląd Piechoty, 1933.
- Lista starszeństwa oficerów zawodowych piechoty. 5 czerwca 1935. Warszawa: Dep. Piech. MSWojsk., 1935.
- Karol Firich, Stanisław Krzysik, Tadeusz Kutrzeba, Stanisław Müller, Józef Wiatr: Almanach oficerski na rok 1923/24 zeszyt 2, dział III. Warszawa: Wojskowy Instytut Naukowo-Wydawniczy, 1923.
- Witold Jarno: Okręg Korpusu Wojska Polskiego nr IV Łódź 1918-1939. Łódź: Wydawnictwo „Ibidem”, 2001. ISBN 83-88679-10-4.
- Jan Kiński, Helena Malanowska, Urszula Olech, Wacław Ryżewski, Janina Snitko-Rzeszut, Teresa Żach: Katyń. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego. Marek Tarczyński (red.). Warszawa: Oficyna Wydawnicza RYTM, 2000. ISBN 83-905590-7-2.
- Jarosław Kowalewski: Historia Wojskowej Komendy Uzupełnień w Suwałkach. Wojskowa Komenda Uzupełnień w Suwałkach. [dostęp 2019-05-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-05-18)].
- Henryk Moczyński: Służba poborowa. W: Dziesięciolecie Odrodzenia Polskiej Siły Zbrojnej 1918–1928. Henryk Stanisław Mościcki (red.) Włodzimierz Dzwonkowski (red.) Tadeusz Bałaban (red.). Warszawa: Tadeusz Złotnicki, 1928, s. 391–394.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. T. 29. Kraków: Fundacja Centrum Dokumentacji Czynu Niepodległościowego. Biblioteka Jagiellońska, 2006. ISBN 83-7188-899-6.
- p
- d
- e