XVIII Batalion Saperów

XVIII Batalion Saperów (XVIII bsap) – pododdział saperów Armii Hallera i Wojska Polskiego w II Rzeczypospolitej.

XVIII baon powstał w 1918 na ziemi francuskiej, jako 4 pułk inżynieryjny. Tworzyli go jeńcy – Polacy z armii zaborczych. Po reorganizacji pułku w batalion został przydzielony do 7 Dywizji Piechoty Armii gen. Hallera, z którą latem 1919 powrócił do kraju. Przed wyruszeniem na front baon otrzymał nowy numer – XVIII. W sierpniu 1920 XVIII batalion wyróżnił się w walkach w składzie 18 Dywizji Piechoty, wtedy to pod Płońskiem stoczono zaciętą, zwycięską bitwę z silnymi oddziałami bolszewickimi. Następnie, po zajęciu Ciechanowa, dwa plutony obsadziły improwizowany pociąg pancerny, który pod Mławą zdobył ogromną kolumnę bolszewickich taborów. Reszta baonu zdobyła Mławę przy stracie kilku zabitych i kilkunastu rannych^[1].

W 1921 baon został włączony w skład 1 pułku saperów Legionów w Modlinie. W 1929, w następstwie reorganizacji wojsk saperskich, batalion został rozformowany.

• kpt. Konstanty Skąpski (III – X 1921)
• kpt. Józef Staszewski (p.o. 1924^[2])
• mjr SG Maciej Romer (od 15 X 1925)
• mjr Jan Monkiewicz (od 23 XII 1927^[3][4])

• Wiktor Brummer, Wacław Zawadzki. Spis byłych oddziałów Wojska Polskiego. „Przegląd Historyczno-Wojskowy”. 2 (183), 2000. Warszawa: Dom Wydawniczy Bellona. ISSN 1640-6281. 
• Zdzisław Józef Cutter: Saperzy II Rzeczypospolitej. Warszawa [etc.]: Pat, 2005. ISBN 83-921881-3-6.
• Zarys historii wojennej pułków polskich w kampanii wrześniowej. W: Piotr Zarzycki: 1 Batalion Saperów Legionów. Pruszków: Oficyna Wydawn. "Ajaks, 2001. ISBN 978-83-88773-49-5. OCLC 177255021. (pol.).
• Rocznik oficerski 1924 i 1928