Strażnica KOP „Rubieżewicze”

Strażnica KOP „Rubieżewicze” – zasadnicza jednostka organizacyjna Korpusu Ochrony Pogranicza pełniąca służbę ochronną na granicy polsko-sowieckiej.

W 1924, w składzie 2 Brygady Ochrony Pogranicza, został sformowany 8 batalion graniczny. W 1928 w skład batalionu wchodziło 13 strażnic^[1]. Komunikaty dyslokacyjne KOP wykazują, że strażnica KOP „Mikulicze” w latach 1928 – 1932 funkcjonowała w strukturze 4 kompanii KOP „Rubieżewicze”^{[2][3][4] [5]}. W 1934 strażnicę przeniesiono (przemianowano na strażnicę Rubieżewicze^[6]) do Rubieżewicz^[7]. W latach 1934 – 1939 strażnica znajdowała się nadal w strukturze 4 kompanii KOP „Rubieżewicze”^[7][8][9] batalionu KOP „Stołpce”^[10]. W 1930 strażnicy nadano imię „na Rubieży”^[6]. W 1932 obsada strażnicy zakwaterowana była w budynku popolicyjnym^[5]. Strażnica znajdowała się w miejscu postoju dowództwa kompanii^[7][8].

 Osobny artykuł: strażnice Korpusu Ochrony Pogranicza.

Podstawową jednostką taktyczną Korpusu Ochrony Pogranicza przeznaczoną do pełnienia służby ochronnej był batalion graniczny. Odcinek batalionu dzielił się na pododcinki kompanii, a te z kolei na pododcinki strażnic, które były „zasadniczymi jednostkami pełniącymi służbę ochronną”, w sile półplutonu. Służba ochronna pełniona była systemem zmiennym, polegającym na stałym patrolowaniu strefy nadgranicznej, wystawianiu posterunków alarmowych, obserwacyjnych i kontrolnych stałych, patrolowaniu i organizowaniu zasadzek w miejscach rozpoznanych jako niebezpieczne, kontrolowaniu dokumentów i zatrzymywaniu osób podejrzanych, a także utrzymywaniu ścisłej łączności między oddziałami i władzami administracyjnymi^[11]. Strażnice KOP stanowiły pierwszy rzut ugrupowania kordonowego Korpusu Ochrony Pogranicza^[12]. Liczyła około 18 żołnierzy i rozmieszczona była przy linii granicznej z zadaniem bezpośredniej ochrony granicy państwowej^[12].

Strażnica KOP „Rubieżewicze” w 1932 ochraniała pododcinek granicy państwowej szerokości 3 kilometrów 440 metrów od słupa granicznego nr 726 do 733^[5], a w 1938 pododcinek szerokości 6 kilometrów 844 metrów od słupa granicznego nr 726 do 738^[8].

Sąsiednie strażnice:

• strażnica KOP „Morozowicze” ⇔ strażnica KOP „Lichacze” – 1928^[2], 1929^[3], 1931^[4] , 1932^[5], 1934^[7]
• strażnica KOP „Morozowicze” ⇔ strażnica KOP „Oleszkowo” – 1938^[8]

• sierż. Jan Wroński (był 30 VII 1936)^[13] 
• sierż. Władysław Kula (–1939)^[14]

• Stanisław Falkiewicz: Korpus Ochrony Pogranicza. W pierwszą rocznicę objęcia służby na wschodniej granicy Rzeczypospolitej 1924-1925. 1925. [dostęp 2016-01-30].
• Tomasz Głowiński: Zapomniany garnizon. Oddziały Korpusu Ochrony Pogranicza w Iwieńcu w latach 1924-1939. Wrocław: Wydawnictwo GAJT, 2009. ISBN 978-83-88178-71-9.
• Tomasz Głowiński: Pułk KOP „Wołożyn” i chroniona przezeń granica (1929–1939). W: [red.] Artur Ochał, Michał Ruczyński, Paweł Skubisz: U polskich stali granic. W 90. rocznicę utworzenia Korpusu Ochrony Pogranicza. Szczecin: Instytut Pamięci Narodowej, 2018. ISBN 978-83-8098-528-5.
• Jerzy Prochwicz: Formacje Korpusu Ochrony Pogranicza w 1939. Warszawa: Wydawnictwo Neriton, 2003. ISBN 83-88973-58-4.
• Jerzy Prochwicz, Andrzej Konstankiewicz, Jan Rutkiewicz: Korpus Ochrony Pogranicza 1924-1939. Barwa i Broń, 2003. ISBN 83-900217-9-4.
• Rajmund Szubański. Bataliony, kompanie, strażnice KOP-u. „Przegląd Historyczno-Wojskowy”. 3 (184), 2000. Warszawa: Dom Wydawniczy Bellona. ISSN 1640-6281. 
• Komunikaty dyslokacyjne Korpusu Ochrony Pogranicza z lat 1927 (z uzupełnieniami i poprawkami), 1928, 1932, 1934 (z uzupełnieniami i poprawkami) i 1938 → Archiwum Straży Granicznej. Szczecin.
• Szkice dyslokacyjne Korpusu Ochrony Pogranicza i podległych jednostek w latach 1927-1939 → Archiwum Straży Granicznej. Szczecin.
• Listy płac batalionu granicznego KOP „Iwieniec” w latach 1925-1939 → Archiwum Straży Granicznej. Szczecin.